لوله ها مانند رگ های بدن در همه جای ساختمان ها وجود دارند. می توان گفت که لوله ها در حکم شاهراه هایی هستند که پویایی و تحرک را به ساختمان می آورند. در گذشته سیستم های لوله کشی را با سفال درست می کردند. در حال حاضر متریال های جدیدی وارد این حوزه شده و بسیاری از معادلات ساختمان سازی را تحت تاثیر قرار داده است. با پیشرفت فناوری لوله کشتی و گسترش استفاده از مواد پلیمری، لوله های سبز و سفید وارد صنعت لوله کشی شدند. لوله های سبز و سفید از نظر ویژگی و متریال به کار رفته شبه هم هستند اما کاربردهای متفاوتی دارند. در ادامه به معرفی این دو لوله و تفاوت ها و شباهت های میان آن ها خواهیم پرداخت.
هنگامی که مهندسان و متخصصان به دنبال تولید لوله هایی بودند که در برابر رطوبت و زنگ زدگی مقاوم باشد، لوله های سبز را به صنعت ساختمان سازی معرفی کردند. از آن جایی که مقاوم سازی لوله های قدیمی در برابر رطوبت بسیار هزینه بر بود، عایق کردن آن ها هم اصلا به صرفه نبود. همچنین پس از چند سال لوله ها کارایی خود را از دست داده و مشکلاتی را به وجود می آورند. متخصصان لوله های جدیدی را با پلی پروپیلن ساخته و به اسم لوله سبز به بازار عرضه کردند. پلی پروپیلن یک ماده اولیه بسیار عالی است که به دلیل داشتن ویژگی های خاص، در برابر خوردگی و پوسیدگی مقاوم است.
این لوله ها قیمت مناسبی داشته، به سادگی قابل نصب هستند و راحت می شود از آن ها استفاده کرد. از همین رو خیلی زود جایگزین لوله های فلزی شدند. از آن جایی که اولین سری این لوله ها توسط شرکت Green Pipe و با رنگ سبز وارد بازار شد، به لوله های سبز معروف شدند.
لوله های سبز به دو نوع لوله و اتصالات تقسیم می شود. مهم ترین نوع آن لوله تک لایه پروپلین است که در صنعت لوله کشی فاضلاب ساختمان بسیار کاربرد دارد. اتصالات لوله سبز نیز شامل شیر فلکه کامل، زانو 90 درجه، بوشن یکسر فلزی، شیر مغزی فلزی، شیر فلکه 45 درجه پروپیلن و درپوش پلاستیکی می شود.
لوله سبز به صورت سفارشی با توجه به ابعاد، در طول و عرض متفاوتی تولید می شود که عبارتند از:
لوله سبز با توجه به کاربردی که دارد از مزایای بسیاری برخوردار است که در ادامه به برخی از آن ها خواهیم پرداخت.
لوله های سبز مقاومت و قدرت بالایی در برابر فشار و شکنندگی دارند و برای همین در مکان های پر خطر استفاده می شوند.
سطح داخلی لوله های سبز صاف و صیقلی بوده و حرکت آب و مایعات در آن روان است و مانع از افت فشار آب می شود.
هر چند لوله های سبز ضخامت بالایی دارند اما وزن مناسبی داشته و به راحتی قابل حمل و نصب هستند. این لوله ها از انعطاف بالایی برخودار بوده و در مسیرها و مکان های مختلف به راحتی نصب می شوند.
هر چند لوله های سبز مزایای بسیاری دارند، اما مهم ترین عیب آن ها این است که انبساط طولی آن‌ها در برابر قرار گرفتن در دماهای بالا کمی افزایش پیدا می کند که این اتفاق به خاطر خاصیت پلاستیکی بودن آن ها رخ می دهد.
لوله های سفید هم مانند لوله های سبز از پلی پروپیلن ساخته می شوند و جانشین ایده آلی برای لوله های گالوانیزه، فولادی و مسی است. البته این لوله ها از نظر کاربرد و ویژگی ها تفاوت هایی با هم دارند و نباید با هم اشتباه گرفته شوند. از آن جایی که لوله های سفید ویژگی های شاخص تری نسبت به همتای سبز رنگ خود دارند، مهندسان ساختمان سازی ترجیح می دهند از آن ها استفاده کنند. مثلا لوله های سفید مقاومت بسیار بالایی در برابر تحمل فشار وارد شده از سمت آب در دماهای بین 20 تا 85 درجه سانتی گراد دارد. در واقع این یک ویژگی استثنایی بوده تا لوله های سفید کاربرد بیشتری در محصولات گرمایشی و سرمایشی داشته باشند.
لوله های سفید به انواع مختلفی از لوله های پنج لایه نیوپایپ، لوله سوپر پایپ، لوله ایزی پایپ و لوله تک لایه تقسیم می شود. لوله پنج لایه نیوپایب از بهترین انواع آن است که از یک لایه پلیمر، چسب و آلومینیوم تشکیل می شود. این نوع انعطاف بالایی داشته و مانع از پوسیدگی و به وجود آمدن جلبک ها درون لوله می شود. و تا حداکثر دمای 90 درجه سلسیوس را تحمل می کند. لوله سوپر پایب که از پلیمر و فلز ساخته شده در صنعت ساختمان سازی و سیستم های گرمایشی که در کف گذاشته می شود، کاربرد دارد.
لوله های سفید مزایای زیادی دارند که عبارتند از:
لوله های سفید در دمای 260 به هم جوش می خورند و در دمای عادی ساختاری یکپارچه دارد. امکان نشتی در این لوله ها وجود ندارد.
از مزیت های مهم لوله سفید، مقاومت شیمایی فوق العاده بالای آن در برابر انواع نمک، مواد اسیدی، قلیایی و حلال های آلی است.
لوله سفید از ضریب زبری پایینی برخوردار بوده و کمترین میزان افت فشار را بین اتصال و لوله دارد.
لوله سفید وزن کمی داشته و با قیمت مناسبی عرضه می شود، همچنین به راحتی نیز قابل نصب است. این لوله ها عمر طولانی داشته و تا 50 سال دوام دارند.
مهم ترین معایب لوله سفید عبارتند از:
این لوله ها به دلیل ساختار پلاستیکی که دارند تحمل فشار بالایی در برابر دما نداشته و کمی افزایش طولی پیدا می کنند. برای همین استفاده از آن ها برای چنین مکان هایی صحیح نیست.
از آنجایی که این لوله ها در معرض نور خورشید قرار دارند، امکان نفوذ نور در آن ها وجود داشته و باعث تغییر بو و مزه آب می شود. همچنین امکان تخریب ساختار آن نیز وجود دارد.
لوله های سبز و سفید ساخته شده از پلی پروپلین از دهه 90 میلادی تا کنون استفاده می شود. این لوله به دلیل داشتن مواد اولیه یکسان، شباهت هایی با هم دارند.
در لوله های سبز و سفید هدایت حرارتی بسیار کم است و دما به راحتی از محیط خارج به مایع درون لوله وارد نمی شود. در نتیجه هزینه های عایق برای این لوله ها کم است.
هر دو لوله سبز و سفید نسبت به انواع دیگر لوله های دوام بیشتر و عمر طولانی تری دارند. این لوله های می توانند تا 50 سال دوام بیاورند. همچنین می توانند دما و فشار سیستم های آب و گرم را تحمل کرده و در برابر شکستگی و ترک خوردن در دمای سرد مقاومت کنند.
سطح داخلی لوله های سبز و سفید صاف و صیقلی است و ضریب اصطکاک کمی دارد. این ویژگی باعث کاهش افت فشار هنگام انتقال مایعات شده و از درون پوسیده نمی شود.
لوله های پلیمری سبز و سفید نسبت به انواع سنتی خود مقاومت بالاتری در برابر سایش ذرات سخت دارند. همچنین در برابر الکترولیت ها و مواد شیمیایی، طیف گسترده ای از دما، مواردی که آب دارای شوری زیاد است و یا حتی مواد شیمیایی بسیار خورنده مقاوم هستند.
این لوله ها وزن کمی داشته و به راحتی جابه جا می شوند. همچنین برای نصب آن ها نیازی به مصرف انرژی و کار دستی زیاد نیست. برش و اتصال لوله های سبز و سفید بسیار آسان است و از لحاظ اقتصادی نیز مقرون به صرفه هستند. متصل کردن لوله و اتصالات این لوله ها از طریق گرما انجام شده و به مواد شیمایی و اضافی احتیاجی ندارد. همچنین صدمه کمتری را به محیط زیست وارد می کنند.
هر چند ماده اولیه هر دو لوله سبز و سفید یکی است، اما فرایند تولید آن ها به نحوی است که سبب شده تا تفاوت های اساسی با هم داشته باشند. در ادامه به توضیح این تفاوت ها خواهیم پرداخت.
همان طور که گفته شد، هر دو لوله سبز و سفید از مواد پلیمری به نام پلی پروپلین تولید شده اند. در ابتدا که تنها لوله های سبز در بازار وجود داشت، با وجود مزایایی که داشت معایب آن نیز آشکار شد. یکی از مهم ترین مشکلات لوله های سبز، ایجاد بو و بد طعم کردن آب بود. به همین دلیل متخصصان تغییراتی را در فرایند تولید آن ایجاد کردن تا این مشکلات رفع شود. از همین رو رنگ آن از سبز به سفید تغییر کرد.
لوله های سبز و سفید هر دو در برابر مواد شیمایی، محیط های اسیدی و قلیایی مقاوم هستند. اما لوله های سفید مقاومت بیشتری در برابر پوسیدگی دارند. خاصیت مهم دیگر آن ها عدم رسوب پذیری است. عدم رسوب پذیری سبب می شود تا جلبک ها در مسیر لوله ها ایجاد نشده و راه آن ها را سد نکند. همین مزیت باعث شده تا از این لوله ها در شبکه آب رسانی و انتقال دیگر سیالات استفاده شود با این تفاوت که مقاومت لوله سفید بیشتر از لوله های سبز است.
لوله های سبز برای مکان هایی که دور از آفتاب قرار دارد مناسب است. مکان هایی مثل زیر زمین و غیره که در معرض دید افراد قرار ندارد. اما لوله های سفید کاملا برعکس بوده و بیشتر در محل هایی که در معرض تابش نور خورشید قرار دارند، استفاده می شود. چرا که شرایط و ساختار آن ها به گونه ای است که مناسب این محیط های هستند.
مهم ترین تفاوت میان لوله های سبز و سفید در تحمل دما است. لوله های سفید در برابر دمای بالا تحمل بالاتری دارند. لوله های سفید می توانند در دمای 20 و 85 درجه سانتی گرارد، به ترتیب 20 و 10 اتمسفر فشار آب را تحمل کنند. اما بر خلاف آن لوله های سبز از تحمل فشار و دمای کمتری برخودار بوده و در صورت قرار گرفتن در معرض دما خیلی زود تغییر شکل می دهد.
نوع رنگ لوله ها و محل نصب آن ها باعث شده تا کاربردهای متفاوتی نیز داشته باشند. لوله های سفید معمولا برای این موارد استفاده می شوند:
سیستم لوله کشی ذخیره و تصفیه آب، لوله کشی ساختمان، هتل، بیمارستان، شبکه آب رسانی شهری، آبیاری تحت فشار، کشاورزی، سیستم تهویه، سیستم های گرمایشی و سرمایشی، محیط های دارای مواد اسیدی و قلیایی، خانه و پارکینگ، باغچه و محیط هایی که در معرض دید قرار دارند.
لوله های سبز در موارد متفاوتی استفاده می شوند از جمله:
از فاکتورهای مهم در تقاوت لوله های سبز و سفید، قیمت آن هاست. قیمت گذاری لوله ها تحت تاثیر عوامل مختلفی است. از جمله: مواد اولیه لوله ها، نوع کاربری، برند تجاری، کیفیت تولید و غیره. قیمت لوله های سبز و سفید از لوله های فلزی بیشتر است. قیمت گذاری لوله سبز بر اساس متراژ مورد استفاده تعیین می گردد. این لوله ها در شاخه های 4 تا 6 متری تولید شده و قیمت آن ها مطابق با هر متر است. لوله های سفید نیز در شاخه های 4 متری تولید شده و بر اساس واحد طول محاسبه می شود.
برند تولید کننده نیز از عوامل دیگر تفاوت میان لوله های سبز و سفید است. کیفیت لوله ها در شرکت های مختلف با همدیگر متفاوت است. هر برند برای تولید لوله و عرضه آن از استانداردها و قوانین خاص خود پیروی می کند که طبیعتا خروجی متفاوتی خواهد داشت.
کارخانه های متعددی در ایران وجود دارند که لوله های سبز و سفید را تولید و به بازار عرضه می کنند. برخی از این برندها به دلیل کیفیت بهتر ماده اولیه و نظارت کافی بر تولید، محصولات بهتر و مرغوب تری را عرضه می کنند. مهم ترین برندهای لوله های سبز و سفید در ایران عبارتند از:
در واقع با وجود تفاوت هایی که وجود دارد، هیچ کدام از این دو محصول بر دیگری برتری ندارند. در واقع لوله سبز با توجه به ویژگی هایی که دارد در محیط های متفاوتی کاربرد دارد. لوله های سفید نیز کاربردهای خاص خود را دارد و در مکان های مختلفی استفاده می شود. لوله های سفید بیشتر در ساختمان های تجاری و خانگی استفاده می شود در حالی که لوله های سبز در مراکز صنعتی و تولید کاربرد دارند. بنابراین برتری این دو لوله بستگی به مکانی دارد که قرار است در آن جا استفاده شود.
لوله های سبز و سفید یک نوآوری در صنعت لوله کشی ساختمان ها و مراکز صنعتی است که از دهه 90 میلادی تا کنون استفاده می شوند. این لوله ها هر کدام شباهت ها و تفاوت هایی با همدیگر دارند. کاربرد آن ها نیز متفاوت است. از این رو نمی توان گفت که کدام یک از آن ها بهتر است. برای انتخاب لوله مناسب بهتر است به مکانی که لوله نصب می شود و ویژگی و شاخصه های اصلی لوله ها توجه نمود.
.png){kind=icon}
ورود / ثبت نام
